ความสุข

“ความสุข” มันเป็นของ “ชั่วคราว”

แล้วเราจะไปเสียแรงรักษามันไว้ทำไม

“ความทุกข์” มันก็เป็นของ “ชั่วคราว”

แล้วเราจะไปเสียแรงกำจัดมันทำไม

เมื่อเห็นความจริงอย่างนี้แล้ว

เรายังจะแสวงหาความสุขถาวร

ที่ไม่มีจริงอยู่อีกหรือ

จงใช้ชีวิตอย่างที่มันเป็น

ล้มแล้วก็ลุกได้

เมื่อประสบโอกาสที่ไม่เป็นใจ

ยิ่งต้องฝึกความอดทนอดกลั้น

ยิ่งต้องเสริมความพากเพียร

ปัญหาในโลกนี้ไม่น่ากลัว

กลัวแต่คนจะไร้ความเพียร

ภูเขายังทำลายได้

ทะเลกว้างยังข้ามได้

บนฟ้ายังไปถึงได้

ก้นสมุทรยังดำลงไปได้

แล้วเราไฉนจึงท้อแท้ท้อถอย

มัวงอมืองอเท้าจะให้ประโยชน์แก่ใครได้

ความสิ้นกำลังใจเคยช่วยเหลือมนุษย์หน้าไหนบ้าง

ล้มแล้วก็ลุกได้

ตกแล้วก็ขึ้นใหม่

อะไรก็ไม่น่ากลัว  กลัวแต่จะไร้ความเพียร